The Definitive Guide to بیماری لوپوس خودایمنی
The Definitive Guide to بیماری لوپوس خودایمنی
Blog Article
این علائم معمولاً توسط سندرم شوگرن که آن هم یک بیماری خود ایمنی است، ایجاد میشوند.
شتاب بالاتر از حد طبیعی ممکن است نشان دهنده یک بیماری سیستمیک مانند لوپوس باشد.
با این حال، معمولا با تشخیص زود هنگام و درمان لوپوس، از وارد شدن آسیب جدی به کلیه ها می توان جلوگیری کرد. از این جهت مهم است که هر دارو را طبق تجویز پزشک، مصرف کنید. مدیریت علائم بیماری لوپوس
عوارض جانبی بلیموماب حالت تهوع، اسهال و عفونت است. مصرف این دارو به ندرت باعث بدتر شدن افسردگی میشود.
کم کاری تیروئید یکی از شایع ترین علائمی است که میتوان به بیماری لوپوس نسبت داد. جالب است بدانید که لوپوس و کم کاری تیروئید یک علت ایمونولوژیک دارند.
در حال حاضر هیچ راه درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد؛ اما افراد با کنترل علائم و دوران عود بیماری با تغییر سبک زندگی و مصرف دارو، می توانند این شرایط را کنترل کنند.
هورمون ها: برخی از مطالعات نشان می دهد که سطح غیر طبیعی هورمون مانند افزایش سطح استروژن می تواند به لوپوس کمک کند.
همچنین ممکن است به عنوان درمانی طولانی مدت برای دیگر مشکلاتی نظیر التهاب کلیه یا مشکلات حاد خونی مورد استفاده قرار بگیرد.
به تازگی دانشمندان در حال بررسی فلور باکتری روده به عنوان عاملی در پیشرفت لوپوس هستند.
ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده میشوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.
پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند. اگر دارای سطح بالایی از آنتی بیماری لوپوس خاص بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقطجنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش میدهند و در حال حاضر در بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.
قسمت های برآمده، ضخیم و پوسته پوسته می شوند. این نواحی ممکن است از چند روز تا چندین سال باقی بمانند و بهبود یابند.
انجام آزمایش ها روند تاثیر لوپوس بر فرد یا نحوه پاسخ بدن به درمان را نشان می دهد.
لوپوس یک بیماری خود ایمنی بلند مدت است که در این بیماری سیستم ایمنی بدن بیش از اندازه فعال می شود و به بافت های سالم و عادی بدن حمله می کند.